Pravo zaposlenog na primanja za odvojeni život od porodice nije utvrđeno propisima iz oblasti rada. Naknada troškova za odvojeni život od porodice isplaćuje se ako je utvrđena opštim aktom poslodavca ili ugovorom o radu, i to u visini određenoj tim aktom (Zakon o radu, član 120. stav 1. tačka 4).
Odvojeni život od porodice je ako zaposleni zbog poslova koje obavlja za poslodavca živi i radi odvojeno od svoje porodice, bez obzira da li rad obavlja u sedištu ili van sedišta poslodavca. U stvari, kada zaposleni koji izdržava porodicu nije u mestu zaposlenja dobio odgovarajući useljiv porodični stan i zbog toga živi odvojeno od svoje uže porodice ili ima rešeno stambeno pitanje u mestu u kome radi, a članovi njegove uže porodice žive van tog mesta.
Odvojeni život od porodice ne mora da bude samo zbog angažovanja na radnom mestu, već može biti i po osnovu drugih aktivnosti zaposlenog – stručnog osposobljavanja za potrebe poslodavca, specijalizacije i sl. Poseban slučaj odvojenog života može nastati ako se konkretno lice zaposli kod poslodavca koji se nalazi van dotadašnjeg prebivališta tog lica, i zasnivanjem radnog odnosa to lice se seli iz svog dotadašnjeg mesta života i rada u novo mesto rada bez porodice, i tada se može utvrditi pravo na naknadu troškova za odvojeni život od porodice sve dok mu se uža porodica (supruga i deca) u novom mestu rada ne pridruže.
Pravo na naknadu troškova za odvojeni život od porodice nije regulisano Zakonom o radu, što znači da ne postoji obaveza poslodavca da u svojim opštim aktima, odnosno ugovorima o radu regulišu ovu vrstu primanja zapsolenih, već da to zavisi samo od potrebe poslodavca, od prirode delatnosti i drugih okolnosti koje mogu dovesti zaposlenog u situaciju da deo svog radnog veka provede odvojeno od porodice.
Na isplatu ove vrste primanja plaćaju se porez na zarade i doprinosi za obavezno socijalno osiguranje kao na zaradu.